Bir evin daha ışıkları sönerken

gözlerinin parıltısı eksilir

İnsan gürültüsü azalır

Geriye saçmasapan

korna sesleri kalır

Az ilerde ağaçların altındaki bankta

Tinerli bir uykuya dalar

Bedeni savunmasız

Elleri

insanlığın çaresizliği gibi

“Gezi direnişi hiç bitmesin

Yalnızlık çok zor be abi”